-Şeker Gibiydi Çocukluğumuz-
...
Taa şuramda, döşümde
oturan,
boğazımda düğüm düğüm
olan,
çocukluğuma olan özlemim
sağnak yağmurun ıslattığı
toprak kokusunda
daha bi hatırlatıverir kendini
bana.!

Öylesine hasret kaldığım
çocukluğumu,
bir daha
yaşayamayacak
olmak duygusunu
umursamazcasına
bazen çocuklaşıp,
yine halka şekerimi/
elma şekerimi/
horoz şekerimi/
akide şekerimi/
bölüşmek istiyorum.
Yine mızıkçılık yapalım
ama küs kalmayalım,
istiyorum,
Çok şey mi istiyorum.!

Barışalım hadi çocuk;
barışmak,
bir/biz olmak için bir çocukluk
daha yapalım,
son bir çocukluk.
şeker gibi eriyip geçmeden
ömrümüz.!
...
’’Şekerimi geri verirmi hayat
biz yine çocuk olurmuyuz,
is top/yakan top oynarmıyız,
ip atlarmıyız,
saklambaç oynarmıyız,
Önüm/arkam sobe dermiyiz,’’

Çocukluğumuz geri
gelmeyecek belki ama
bir daha mızıkçılık yapmam,
söz veriyorum
hadi bul beni,
bul artık,
şekerim erimeden
bölüşelim...

Sevil Özdemir