Çok çabuk geçti bak sensizken yıllar
Yanımızda özlemler yalnızlıklar
Ölüm bu hepimizin sonunda
Sen gittin gideli yerin dolmuyor babam


İsyanım sana olmaz ki alın yazıma
Hayat çekilmiyor yokluğunda
Resmine yutkunamam her baktığımda
Sen gittin gideli yerin dolmuyor babam


Son resmin bile yok ki elimde
Gözüm hep senin son halinde
Ağzından akan kan selinde
Sen gittin gideli yerin dolmuyor babam


Ardından bıraktın mutsuz bir nefes
Yaşamdan kalmadı hiçbir heves
Sanki dipsiz kuyularda boğuluyorum
Sen gittin gideli yerin dolmuyor babam


Gözümde hasretin duman duman
Bizi çok erken yetim bıraktın
Elden ne gelir her şey hakkın
Sen gittin gideli yerin dolmuyor babam


Bir Cuma sabahı veda ettin hayata
Sensizliğin kaçıncı senesi sanki dün gibi
Bugün de maziyi yad ettim
Fatiha okuyup ruhuna şadettim
Sen gittin gideli yerin dolmuyor babam


Amansız bir kış vardı o sene
Hiç sevmezdin soğuğu
Son kez gördüm seni hastanede
Kalbim şimdi hasret nöbetinde
Sen gittin gideli yerin dolmuyor babam
SERAP EVREN
27-01-2012 BİR CUMA SABAHI HAYATA VEDA EDEN BİRİCİK BABAMIZA
BU ŞİİRİ YAZARKEN RADYODA BU ADAM BENİM BABAM ÇALIYORDU
HAYAT TESADÜFLERLE DOLUDUR.