19.yaşım bitmiyor

Doğup büyüdüğüm yerleri
Çocukluğumu
Gençliğimi
Dostları arkadaşları
Ve olmayan güneş yüzlü sevdalımı
Son kez
Son kez hatırlıyorum gece-nin on-iki-sini de
Söğüt ağaçlarının çamlarının kokusunu
Son kez solurken memleketimin
Fırtınalar koparan yüreğimde
Volkan patlamaları yenilirken defalarca...
Son kez
Son kez şerit gibi geçti gözümün önünden hayatım
Öleceğim
Öleceğim biliyorum
Biliyorum ölmek mükafatıdır doğmanın
Üzülmüyorum
Aksine seviniyorum
Üzüldüğüm tek şey çıplak
Ve son kez olsun seni bir daha göremeden gitmek

Sevdalım saf inancım
On iki yi vurduğunda huzursuzluk
Saatleri durdurma
Ve bırak boğulsun gözlerin
Soluk kalsın tüm yaşamadıklarımız
Aksın karanlıkların tüm utancı şafağın göğsüne
Ki sönsün şu dişleri çürüyen yalnız kederin sevinci
Belki balıklara rastlarım
Kuşlar yalnız
Yalnız bırakmayacaklar beni
Biliyorum karıncalar eşlik edecekler yol boyu
ve sensizlik

Ama
Korktuğumdan değil hani
Ben korkmam bilirsin
Öldürdüğümden beri ölümden
Korkanlar yansın
Öldürenler...
Yaşamaktanda korktuğumdan değil
Yaşamayı yaşayabilmemiz için
Özgürlüğüne
Alabildiğine derin vede engin
On iki yaşındayım
Ve elli
Hiç doğmamış kadar saf ve tarihten beri varım
Babamın yaşlanmadan vurgun yediği sokakalarda
Ateşe veriyorum o tabuları
Ve çocuklara gök yüzünü yarıyorum
Seni daha iyi görebilsinler diye
Uçurtmalara binsinler diye
Kuş olup turna misali kendileri olsunlar diye

Geçe düşmeden gece
Çiğ damlası sevdiğim...

Bu gece
Durdur zamanı
Belki sana gelirim
Biz yan yana yanalım ...
Bize yansın zaman...
Tarih geçmişine yansın
Biz geleceğe yaşarken...