Mevsimler sen kokarken
Ay, geceye sürgün biliyorum..
Zemheri artığı umutlarımla
Geceye inat yürüyorum.
Gözlerini arıyorum,
Karanlıkların düştügü kaldırımlarda..
Cehennem yangınlarından
Kirpiklerine firar ediyorum.
Ateşini söndüremezsem hasretinin,
Korkma canım,
Ateşlere gözlerini verdim diye...
Sen; saçlarını bırak rüzgara,
Küllerimden saçlarına gülleri işlemeden
Ölümü dudaklarından öpmeyeceğim.

Takvimler, yaprağından acıyı elerken
Yıldızlar, karanlığa küskün biliyorum.
Alnıma, kavgalarını alıp
Cellatlığına soyunuyorum
Gecmiş yıllarının..
Suskunluğunu almayın kurşunların.
Yarimi yaralamadan,
Gözbebeklerinden öpeyim ölümün...
Menzil, bir kez ıskalarsa da gögsümü
Ben serileyim elvedası topraga...


Şafakları sökerken karanlıklardan
Her sabah sana gülümsüyorum.
Şimdi gülümseme zamanı ey yâr.
Dünden miras kalsa da acıların,
Hep güllerle anılacak ömrün.
Aydınlığa çevir yüzünü,
Meleklerin kirpiklerine yazılacak
Bahar kokan o naif gülüşün..