"FİZAN"

her şiirin yüreğime mütercim
hece hece anlatıyor bana dizelerini
imgelerle süslediğin kasımpatı çiçekleri
iç geçiriyor sevdanın sıcaklığına

lapa lapa düşen kar taneleri
içini üşütüyor aşka ahraz ve nadanların

o yıldız ki başeğmiş uyaklarına
ay karanlığa gizlenmiş

ah sevdiğim
şahidim kim ki benim
vurulur bir aşk şehrin en köhne yerinde
düşer ayakların altına

sinsice sızar kirpiklerimden katreler
giydirir hazan gömleğini eğnime
bilmem kaç esaret eklenir günahlarıma
daha kaç sene yokluğuna mahkum

sınırları zorlayan sabrımın
aklını çelmiş hicran şeytanları
al diyor karşına silüetini
vererek eline eros mavzerini
değil
anlımdan değil
vursun sol göğsümden beni

sanki ben mi yazdım bu kaderi
varsın mesafeler uzasın
ne fark eder
ha ayrılık ha ölüm
yok ki “bir adım ötesi”

cennet mi vaadedildi
sensizlik çekiyor zaten bir cehennem yalnızlığına
ateşe uçuşan kelebekler gibi

aşka uçmalar da öyle
erenleri düşün
fizan da da olsa aşk
onlar aşk ile hakka yürüdü

yeri göğü kısaca kainatı var eden hak
çok mu görecek gözlerinde parlayan yıldızı
daha kaç kez yüreğimde söndürecek güneşi
ay kaç kez fısıldayacak aşkı kulağına
kaç kez üfleyecek doğmadan
beni yüreğine

elhamdülillah
biz doğumun hak olduğuna inandığımız gibi
ölümü de hak saydık
yok ise zahirin
batıni bir aşk gibi say öldüğümü
terkedip te gitme fizena

Efkan ÖTGÜN