İçimdeki suskun çocuk;
rahatsız olup hüznümden,
dile geldi çığlık; çığlık,
hesap sordu; bana bu gün...


DEDİ; nedir ?...
senin halin,
sanki idamlık suçlusun,
çocuk aklım almıyor,
beni şaşırtıyorsun !...


Saklanbaç ta ebe misin ?
içinde sakladıklarını bile,
arıyor; arıyor, bulamıyorsun...


Körebe gibi ordan oraya;
neden ?... yalpalıyorsun,
tam yakalayacakken,
bahtışen talihini,
ansızın en başa dönüyorsun...


Yalnızlığı sevmiyorum diyorsun ya,
neden ? kendine karşı,
dikenlerini siper eden,
bir kırpı gibi, içine kapanıyorsun...


Bak etrafında ne çok ses var,
uzat elini,
orda uzak değil kalabalıklar;
susma ! konuşki, seni duysunlar...


Mahşer yeri gibi aklın,
samanlıkta iğne arıyorsun...
Eksiksiz insan yokki; bulamazsın...


Seveni; seveyim,
sevdiysem; sevileyim diyorsun...


Kim istemezki ?...


Ah çocuk !...
Yaralarıma tuz basıp,
darma duman etme beni...


Yumruk kadar yüreğimin,
kocaman yürekli minik sahibi...


Ah çocuk sen varsın ya !...
Hep içimi; okuyorsun...
Gönül ipek kozasından,
bana ’’ UMUD ’’ dan
bana ’’ SEVGİ ’’ den
bana ’’ HUZUR ’’ dan libas dokuyorsun...
işte o yüzden büyütmek istemedim seni,
Ah çocuk içimdeki minik /MELEK/ olarak hep kal emi !...




13 OCAK 15:33 2016
M E L E K