1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1437
Okunma
Bir hüzzam nağme ile yol arkadaşı olmuş
Omuzuna dayamış inletiyor kemanı
Gönül yoldaşlarına dört koldan haber salmış
Şimdi hüküm ondadır, o veriyor fermanı
Yayını gezdiriyor kemanın her telinde
En hüzünlü şarkılar dolanıyor dilinde
Sevenlerin yeri var, onun engin gönlünde
Dertlere Lokman odur, onda buldum dermanı
Issız yol yolcusuyum, dertliyim bu aralar
Hüzünler beni vurur can evimden yaralar
Efkârımı o bilir, beni yalnız o anlar
Kalplerin efendisi, gönüllerin sultanı
O içli nağmeleri karışır esen yele
Gülden hep haber salar çile çeken bülbüle
Duygulara köprüdür, aracıdır gönüle
Kimi gönülün canı, kimisinin cânânı
5.0
100% (3)
Cevap Yaz