Sen haklısın dostum, kendi kendince,
İnsan bir hoş olmuş, düşün garibce,
Güveni tükenmiş haklı sebebce,
İnsandan insana güvenmi kaldı.

Söz ağızda, dil özünde durmuyor,
Kul olana yalan sözü uymuyor,
Çiçeksiz ağaçta meyve olmuyor,
Meyvesiz ağaca güvenmi kaldı.

Sebebsizce yalanlara geldik biz,
Kandırılan çocuk olduk hepimiz,
Ufak ufak bulaşıyor kirli iz,
Küçükden büyüğe güvenmi kaldı.

Selam versen gelip sana sarılmaz,
Para versen hep yapışır ayrılmaz,
Gönülden olmayan bize yaramaz,
Komşudan komşuya güvenmi kaldı.

Dürüst insanları tenzih ederim,
Yalan fitne fesat, gıybet kederim,
Güzel insanlara selam ederim,
Canana kıyana güvenmi kaldı.

Yaz gerçeği duyan duysun kime ne,
El zenginmiş, huzursuzmuş sana ne,
Çalış kazan, engelmi var bahane,
Şükürsüz dillere güvenmi kaldı.

Kalemim yazsada İDRİS inanmaz,
Hikmetli duygular, yoksa sınanmaz,
Sen gibi güzel dost çokca bulunmaz,
Dostlukdan dostluğa güvenmi kaldı.

Fatih’in güveni önce Allah’a,
Teslim olak hak bir, odur Vallah’a,
Yeminmi edilir, gerçek kendim ya,
Ruhlardan ruhlara güvenmi kaldı.

Fatih Özkan07- 01- 2016