İyilik yaptım denize attım.
Denize atmadan önce çok rahattım.
Attığım iyilikleri balıklar yediler.
Benim attığımı bilmediler.

Aslında atan ben değildim Allahtı
Havaydı suydu tobraktı tohumdu
Yetişti buğday oldu
Fırına gitti ekmek oldu
Ben onu bulmadım
Geldi o beni buldu

Arayan bulurmuş
Arayın bulun
Verin mutlu olun
Siz bulmasanızda o sizi bulur

Ecel gelmeden
Siz gidin o size gelmeden
Fakire yardım edin
Onun haberi olmadan

Siz yardım etmiyorsunuz
Allah ediyor ama çoğu kuldan biliyor
Veren kibirleniyor
Verdim diye böbürleniyor

İyilikte israf bu olsa gerek
Kalb kırıyor bilmeyerek
Verirsen inciterek
Bu aynen vermemek gibidir.

Dün çok acıktım
Çarşıya çıktım
Çorbacıdan çorba alacaktım.
Daha çorbacıya varmadan,
Gördüm bir bayan.

Çöplükten yemek topluyordu.
Onu görünce miğdeme bir şeyler oldu.
Dedim çorbacıya gidelim!
Ama lisanımı anlamıyordu.

Hiç bir şey yapamadan,
Döndüm geriye.
Bende iz bırakan kadın.
O bıraktığı iz daha onurluydu.

Bir çoğu açlıktan dilenirken,
O onurluydu dilenmiyordu.
Yanarım yanarım.
Hiç bir şey yapamadığıma yanarım

Şehrin göbeğinde.
istanbulda değilde.
Ankara saray değilde.
Anadoluda Aksarayda.
Yaşanırken bunlar,

Ankarada sarayda.
Toplanır zenginler.
Atılır bol bol nutuklar.
Asgari ücrete zam yapmıştırlar.

Ardından her şeye zam yaparak.
Verdiklerini geri alırlar
Kim düşünür çöplükten,
Yemek toplayan kadını
Bilmezler bile adını

Onun adı mülteci
Durumu acayip ve feci
Yardım edeni yok
Çünkü kimsenin ondan çıkarı yok

İyilikler bile çıkar için yapılırken.
Yerin altı yerin üstünden daha hoştu.
Çünkü orda çıkar yoktu
Eceli gelen eşit şekilde toprağa koştu

Furkan Evren Nezir
07 01 2016
Aksaray