GİTME KAL DİYEMEDİM

Öyle bir vedaydı ki
giderken sen
gözlerimden kaçırdığın hüzünlü bakışların
dilinde keşke
yüreğinde buruk bir acı vardı gidişinde
gitme kal diyemedim

ah keşke
keşke biraz daha kalabilseydin
keşke hiç gitmesem diyen bakışların
cız diye yaktı içimi
arkandan el sallarken ben
gitme kal diyemedim

şartlandırılmış bir yaşamın esiri
kaderin kurbanı saydım
gitme kal diyemedim

yavaş yavaş uzaklaşırken
bende bıraktığın
öbür yarınla epeyce sohbet ettim
öteki yarın da kalmak istediğini söyledi
ama
ya çevre ne der
komşular ne der
hem kültürümüz de izin vermez diye
ahraz kulakları sağır eder gibi
avaz avaz suskun çığlıklar attığını söyledi
gitme kal diyemedim

ve ben
ayaza aldırış etmeden epeyce bekledim
titrerken dudaklarım
yüreği prangalı
idam mahkumu gibi sana
gitme kal diyemedim

gittin
ardından sadece buruk bir bakış
ve iç çekişle yetindim
gitme kal diyemedim

Efkan ÖTGÜN