yokluğunla varsın
sen,
kaderin çıkmaz sokağının
en acılı
şekli,
ne yazı belli ne de kışı artık,
tek şansım
tersinden dönecek bir dünya,
mucizelere atılacak bir olta
misali
ne aşktan fayda
var
ne de
sevdadan
bu
saatten sonra..
bir nevi aldanmak
bu
kıyılara vuran dalgalar gibi,
aklı
çoktan
geri çekilme
safhasında yuvasına,
nasip kısmette mahçup
arasada emsalini..
her güneşin doğuşu ölüme mahkum
yarınlar gömülmüş
karanlığın zindanına,
ateş fışkırıyor
yüreğin
nabzı,
himayesi hayırsız özlemler
hasretlik damla damla
göz yaşları da
denir
buna,
sanıyor musun ki
yokluğuna
bi çare
bitmez tükenmez
Berlin caddelerinde,
her anı
bir
devrim
bir darbe
gözler takilıp kaldıkça uzaklara
kalp ise hep
yokluğun’un koylarında
beklerken dalgaların
yüzünü
okşamasını
olsada bu
nafilenin son fasılı...

(Berin,05.01.2016)

Talat Özgen