BU ŞEHİRDE

varsın güneş doğmasın bu şehre
varsın güneş doğmasın sensiz bir düşe

öyle dik ac/ç/ılar batar ki yüreğime
öyle hüzünler çöker
fırtınalar asla dinmez içimde

daha doğmamış acılar vaftiz edilir
kefenler biçilir enime boyuma
yokluğunun tabutu taşınır omuzlarda
sokaklar sensizliğe üşür bu şehirde

bana getireceği en iyi haber sensizlik ise
elçiliğini istemem peygamberin
var sayarım bir çocuk aymazlığı
attığı bir taşla sana gelişte kırdı kanadımı

fırtınalara rağmen
çatıda sevişmeyi kollayan kumrular gibi
açığa vermişiz düşlerde sarılarak uyuduğumuzu

kırık kanadım yorgan lamekan düşlerine
üşütürsen umutlarını
ayaklanır
isyanlar çıkar bu şehirde
yakılır düşlerimin ucu
savrulur külü bilinmezliklere

duymadın galiba
vuslat dedim

istersen gel geçelim karşısına yakılan düşlerin
kovarak bütün hüzünleri
kurulalım aşk köşküne
sen ve ben bu şehirde

Efkan ÖTGÜN