Yorgun yüzünde nakışlı mahzunluklar,
Korkuları sımsıkı avuçlarında
Kederin kararttığı gözlerde fer yok…
Boğuşmuş çılgın dalgalarla besbelli,
Küstüğü dünyaya sırtını dönmüş…
Kumlara kusmakla biter mi acılar?
Minicik bedeni kıvrılıp kalmış,
Hayatın yerden yere vurduğu çocuk
Ne olur aç gözünü, gülümse azıcık…

Çılgın dalgalara küsmeyin sakın,
Bin bir acı dolu kahpe dünyadan
Kurtarıp almışlar binlerce kolla
Kucaklayıp bırakmışlar usulca,
Sessiz bir kıyıya yatırıp,
Kurutsunlar diye gözyaşlarını
Rüzgârların şefkâtli kanatlarına…

Usul usul sıvazlayıp mahzun yüzünü,
Okşamış saçlarını tatlı meltemler
Dalarken gözleri sonsuz uykuya
Süzülen gözyaşı yüzünde oya,
Sükûnu içer gibi içini çekip
İlk defa gülümsemiş doya doya…

Bomba yağar gümbür gümbür,
Parçalanır kafa kollar,
Keder akar oluk oluk
Acıyla kapanmış yollar
Kuş değilsin, uçamazsın,
Kurtuluş yok, kaçamazsın
Hürriyete geçit yok ki,
Ufka kanat açamazsın…

Çağırıyor engin deniz,
Koşuyorlar bir umutla
Ah, binlerce solgun beniz…

Hâlenur Kor

24 Aralık 2015