Bir destandır Çanakkale

’Çanakkale içinde aynalı çarşı’
onbeşinde yürüdü memetler
düşmana karşı
açtılar
susuzdular
tütünsüz
uykusuzdular
yoktu mermileri
yoktu ekmekleri
yırtıktı mintanları
yıtrıktı tumanları
yırtıktı çarıkları
yürüdü onbeşliler düşmana karşı
çoktu yürekleri
çoktu cesaretleri
yürekleri bir dağdı
yürekleri bir volkandı
ve yürekleri
vatandı! ..

ingiliz komutanı
birliklerine ’korkak sıçanlar’ derken bile
gıpta ile bakardı memetlere
cephede bir kolunu, bir bacağını bırakan
fransız komutan bile
Türklerle savaştığınız için
gurur duymalısınız diyebildiyse
bu memetlerin cesaretindendi
bu memetlerin merhametindendi

çünkü, memet
kendi yarasına ot tıkayarak
düşman askerine
gözünü kırpmadan yardım edendi
çünkü, memet insandı
çünkü, memet ana evladıydı
çünkü, memet vatanını sevendi

’Çanakkale içinde aynalı çarşı’
memetler yürüdü akın akın düşmana karşı
Kumkaleden
Adatepeden
Beşikeden
Bolayırdan

Gazi Kemal
’ben size ölmeyi emrediyorum’ derken
süngüleriyle yürüdüler onbeşliler
gözlerini kırpmadan
başları dik ve onurlarıyla
yürüdüler Sebdülbahirden, Arıburnuna
siper aldılar Kabatepede
yayıldılar nidalarla Conkbayırına
Anafartalara
göğüs göğüse savştılar

’Çanakkale içinde aynalı çarşı
onbeşliler gidiyor düşmana karşı’...

Celil Taş