…VE GERİYE YAŞANMAMIŞ BİR CUMARTESİ KALDI…

Ey vefadan nasibini almamış sevgili,
Gözlerimde mavi bir özlemle
Hasret dokuyorum yollarına
Hani “gelsen” diyorum bana
Gelsen ve cümlelerimi sevsen
Sözlerimde biriken çığlıklarımın
Altını çizsen kalın bir kalemle
Sağanak sağanak yağsan sensizliğimin üzerine
Ve göstersen gül yüzünü kirli,gri kentime
Ama nerde !
Her zaman ki gibi bahanelerle örülü kelimelerinin ardındasın
Bense,kırık,dökük bir duvara yaslandım
Dünlerden kalma güzellikler beni ayakta tutan
Yokluğun içime batarak uzamaya başladı
Üşüyorum
Çarpık bir hüzünle titriyorum
Ya gelmezsen bu sefer ?
Ya ciddi ciddi gidersen benden ?
O zaman karanlık karanlık ağlarım
Sonra kendimi karanlık bir uykuya yatırırım
Uykumda çantanı karıştırırım
Cep defterine kargacık burgacık
“seni hâlâ seviyorum”lar yazarım;
Bildiğim ve bilmediğim bütün dillerde…
Sonra nikotin kokulu parmaklarını severim
Ve beni görüp,saklanırsın gündoğumu adının kelimeleri arasına
Ve sonra tutup,
Asarsın beni otobüste çanta niyetine omuzuna
Durak durak gider gidişlerimiz omzunda
Sen bende bir kent uğultusu
Ben sende bir “unutuş” olurum
Sonra sokak sokak dolaştırırsın beni
“bunu ben öldürdüm,bunu ben öldürdüm !” diye
Omuzunda çürümeye terk edersin en sonunda
…
Batan güneşle birlikte son çığlığımda çıkıp gider içimden
Ve geriye yaşanmamış bir cumartesi kaldı
Ve ben eklendim Karaca Ahmet sessizliğine
Ve senin yüzünde umursamazlık,
Ve sen inmek için
Yaklaştın adım adım otobüsün kapısına doğru
Yüzünde başkası için sakladığın tebessümle

Karaca Ahmet: İstanbul’da mezarlığı ile tanınmış meşhur bir semt

……………30 aralık 2015….karlı bir bafra öğlen sonrası…12:44