Kendinbilmez arar durur kendini.
Gölgesi kendine, bakar göz gelir!
Dönekler seçemez kendi rengini.
Salaklara dünya, pembe toz gelir!

Dangalağa sivri sinek saz gibi...
Görmemişe tavukları kaz gibi...
Enâyiye çok da desen, az gibi...
Avanağa her dört mevsim yaz gelir!

İnkârcılar kabullenmez Tanrı’yı.
Yaltakcılar sorgulamaz eğriyi.
Körtapanlar aslâ bulmaz doğruyu.
Ahmaklara bütün yollar düz gelir!

Sahtekâr zararı kârından sayar.
Aceminin işi kendine uyar.
Üçkağıtcı durmaksızın göz boyar.
Donsuzlara yırtık çarşaf bez gelir!

Yalancının mumu yatsıda söner.
Gururlunun burnu havada döner.
Çokbilmişler hurâfeyi hak sanar
Boşboğaza kuru laflar cüz gelir!

Fitneciler huzur, barış bilmezler.
Riyâkârlar erkekçe söz demezler.
Karamsarlar yere bakar gülmezler.
Bedbahta da hayat, sitem, naz gelir!

Yarım doktor candan eder, kâr etmez.
Yarım hoca dinden eder, zâr etmez.
Nâmert kalleş olur, aslâ âr’etmez.
Berduşa da yetmişlik dul kız gelir!

Yalakalar yağ çekmekte haz bulur.
Şımarıklar övgülerden yüz bulur.
Gözüdönmüş yola gelmez, kudurur.
Kibirliye nam, şan, şöhret hız gelir!

Tefeciler doymaz, aç, parasına.
Zampara düşkündür el karısına.
Açgözlüler kanmaz hiç yarısına.
Tamahkâra dünya malı az gelir!

Hak böylesinden hep uzak tutsun.
Dürüst kullarını şerden korusun.
Kederli dünyada bunlarsız olsun.
Kâmile de sorgu, suâl vız gelir!

Kederli/Almanya, 03.10.2006
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
NasreddinCe Kederli
-Hocam hayr’ola, eşeğinizi neden sırtınıza aldınız?
-Dün beni üstünden attı, düştüm de...
-Eşeğin işi ne pekii sırtınızda?
-O da bir düşsün de, görür; nasıl olurmuş eşekten düşmek!
-Ama Hocam; ya görenler, sizi eşek yerine, eşeğinizi de sizin yerinize koyarlarsa..!?
-Benimki zâten eşeklik de; onu bâri, senin çeyreğin saysalar, ona da şükür..!