Zehirlenmiş mevkii sahibi:
Kendini adam sanar!
Babasının asi veledi...
Koltuğunu taht sanar..
Pul kadar yok değeri..
Ederi mavi ceketi(!)
Dışardan bakanda saygı gösterir.
Aman aman..:
Ceket veledi ne güzel gösterir(!)
Kalbi hasta,kibirli...
Bir umut var,birazcık
Tevazu olsa;belki olur adam...
Ama ne gezer:
Kendisini sanır ki sadrazam!
Kibirden uçmuş veled!
Adeta bir şarlatan!!
Bak hele kanatlanmış merkep
Tek merhem zaruri edep!
Yoksa başa bela;
Mevkii sahibi asi veled!
Şöyle diyeyim sana:
Ne ceketi...Ne gömleği...
Ne havası...Ne cakası...
Bölecek ekmeği yok!
Allahın fukarası...
Üstelik ve üstelik:
Kendini bişey sanar deyyus
Koltuğa yayılmış uyuz uyuz
Der :başka kapıya işim var
Garibe tokat atar canavar...
Şaşılacak durum..!
Halinden emin ol...
Merkebin sonu uçurum!
Garip öyle mi?
Garibin ceketide yok gömleğide...
Sıkıla sıkıla utana utana yanına geldi
Gayesi de hizmet idi.
Ey merkep bu fakirin suçu ne idi?
Yaa kardeşim oku ibret al!
Fakirsen gurabaysan yerinde kal!
Ya da çalış merkebi altına al!!!
Fazla lafa luzüm yok!
Kibir adamı merkep eder...
Merkep kendini vezir sanar...
Gün gelir devran döner..
Garipde inan merkebe biner!
BERKTAŞ sinir oldu velede!
Kalemi asiydi bu kere:
Tekebbür eder tekebbür edene!
Kişiye göre muamele...
Ne dersen de!
Cevabı: BİL MUKABELE!!