Sen nerden bileceksin yarayı kaşıyan ben
Kör topal bir sevdayı sırtlayan taşıyan ben
Unutmayı ar ettim elden medet ummadım
Kaç sene gelir diye gözlerimi yummadım

Sen nerden bileceksin sen yarım kalmadın-ki
Sen uykusuz geceye ’Bana Sor’ çalmadın-ki
Biri var da ayak da o ben miyim bilemem
Aşk acısı ne zormuş düşmanıma dilemem

Sen nerden bileceksin kerbelaya düşen ben
Bir nemrud ateşinde yanıp yanıp pişen ben
Sen yemeden kesilmem susuzluğumsun benim
Kendi kendime gülmem mutsuzluğumsun benim

Sen nerden bileceksin sen hiç aşık olmadın
Sen hiç bana ah çekip sararmadın solmadın
Kalbine koymamışsın dudakta dilde kalmış
Gönlün kapı eşiği parmağın zilde kalmış

Sen nerden bileceksin azalan ben biten ben
Günden güne eriyen tükenen ben yiten ben
Hissettin mi içinde kesildi mi bir yanın
Sardın mı boşlukları acıdı mı hiç canın

Sen nerden bileceksin ağlıyorken gülmek ne
Her dakka yar solumak yaşıyorken ölmek ne
Toprak yüzü görmesin seni öpüp koklayan
Bağında bağban olan bağrında sabahlayan

Sen nerden bileceksin Aşk iki-yi birlemek
Canı canana vermek ömrünü ömürlemek
Sen yokluğu isyanım varlığı makbülümsün
Dokuz çocuk annesi olsan da kabülümsün