10
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1381
Okunma
Sırtımda hüznün kamburuyla,
yol alıyorum her gün başı dumanlı dağlara.
Döksem içimi dağa taşa,uçan kuşa ,
un ufak olup,dağılır belki efkarım.
Akıttığım her gözyaşı damlasını ,
döksem bir fanusa.
İçirsem sonra, bir yudumda yar’e
kıyamaz belki bir daha beni ağlatmaya..
İradem ram olalı bir gülün dikenine,
ferman dinlemez oldu yüreciğim,
Sinesine batan her dikene rağmen,
sevmeye devam ediyor
nefretin azı dişi kemirse de her yanını. .18-03-2008
Cevap Yaz