Bir kıyamet oldun içimde sevgili kopacağın günü bekliyorum
Gözyaşlarım bulutlardan kopuyor toprakta kök salıyor
Dağlarım dağılmaya hazır volkanı içinde barındırıyor
Yüreğim öfkeyi kendi ateşiyle meçhule salıyor
Bir mahşer oldun içimde sevgili beni saracağın günü bekliyorum
Doruklarda bir kuşatmadır öyle usulca eksilen
Gönülde aşk meşalesidir yandı mı özlemle biriken
Firari anların hesabı yok sustukça duyulması gereken
Sızlayan yaralarca mahşer büyür hecelerce gizlenen
Bir cehennem oldun bende sevgili
Hasretle kuşatırsın diye bekliyorum
Sürgün düşlerin vazgeçilmezi hep tek belası
Bırakıp ta gidilmeyen hasretin yeşeren goncası
Acılardan arta kalan küllenmeyen gönül ocağı
Kıvılcımın da yokluğa kanat çırpar hakikat aşıkları
Bir cennet oldun bende sevgili
Mabedine girmek için bekliyorum
Gül ile renklendikçe aşk ile düğümlenen
Ey yar yamandır bu sevdamız ilelebet gönlümüzde
Zindan uyurken uyumayan hasretin gönül bahçesi
Anlatılmazsın bilirim işte bunlar benim sana çırpınışlarım duy sesimi