parıltı dumanlaşırsa yürekte
gözler dalar gider sessizce okyanuslara
damlalar gibi düşer arzular toprağa
yanıp kavrulmuşa su verir gibi
tutunur yüreğin ufuklara
ağlar gidersin
bir boz küme kaplar her yanını
işte o zaman kederlenir
vefa kürekte çakıl olur
ekvatorun yangısını delersin
düşündekiler gece gündüz soyutlaşır
o esmeyen fırtınayı
özlersin

bazen kapanır kapılar kendiliğinden
bir pus sarar her yanını
kapkara katran gibi daralır yürek
dondurur o acı kanını
bakarsın enginlere boynunu bükerek
başın ayaklarına düşer üzülerek
kalakalırsın öyle dalgın dalgın
yazgılara sırtını dönersin
yine bir kare belirir
dört yanı alev alev kızgın
düşlerine küfredersin
gündüz gece yarısı olur
o deli kasırgayı
özlersin

tutsak olursa düşünceler prangalara
dağında kar biter
sis biter
bulut kaybolur güneşin önünden
arzular teraziye sığmaz
ağırlaşır yiter gider
bozgunlaşır sevmeler kendiliğinden
gözlerin bağlanır
rengi durmaz bakışlarının
koşar bir tufan önünden
çiçekler kederlenir
gözyaşını saklar gizlersin
bir tutam tutku burkar yüreğini
işte o zaman o yangında
asileşip baş kaldırır yazgın
isyanlardaki kahkahanı
grileşen gönül bağını
deliler gibi arar
özlersin

özlersin işte
sevdiğini sevmediğini
gelmiş geçmiş her şeyini
mahzuncasına burkulan
kaderin ilk çizgisini
özlersin işte
hüzün savrulup gelince
özlersin

..Hüsnü Sönmezer 24.aralık.2015