Kaç fotoğraf biriktirdin tarihini yazarım diye
Yüzüne çarpan acının ruhuna öfkelendiği
Kendini öldüresiye aşağıladığın çaresiz kaç silüet
Kaç kırık kalp ektin gelirim dediğin yürüyüşlerine
Sonsuzluk şerbeti mi umursamaz güven ışınları...

Acının pik noktasındaki yıkımı nakşettin mi
Bir babanın annenin yada evladın
Zihin odalarına kaydedilen
Unutulmaz bakışlardaki affetmeyen öfkeyi
Behey artık yeter zulmün nefesim tükendi imdadın
Kaç işlenmemiş metal yoğunluğunda

Okul sıralarında öğrendiğin empati
Koşuşturduğun onca çabanın hezimeti
Tanıklık ettin mi devri aleme
Yüzleşme ne zor bir döngü
Bir bakmışsın güneş tekrar doğmuş
Yaşama direniş eklemişsin çaresiz
Bir yortuda anmışsın gidip dönmeyenleri

Ekmeği ne ki mazlumun umuttan başka
Güncene serpiştirmiş bir dahaki sefere ile
Tekrar tekrar direniş başka diyarsız
Varmı ki ötesi ölümden kaybedecek
Gün doğuyor birazdan da batacak
Gece de bir yaşam ölüm de şüphesiz.