kimseler sevmedi kimseler üzdüler beni
güzel bakan gözlerim ağlamaktan kör oldular
gölgelerimi görmez oldum hep üstlerine basıp geçtim
hep sahte dostlar hep yalancı sevgilerde boğuldum
kimse sevmedi hep yargılandım dar ağacında
sevgilerim asıldı tek kaldım kalbim satıldı
yalnız bırakmadım hep yalnızlığa itildim
suçlamalarda sahte sevgiler yaşamış
nefret yüklü kelimelerde vuruldum
gereksiz savruldum yoruldum sabırsız
kalplerde yıprandım durdum içime
çektim kimseler gelmedi içime hep üşüdüm
havayı soludum boş aşklarda
aşkın tanımını unuttum kılavuzum olan
çıkmadı sevgimi anlayan olmadı hep sorgulandım
kaldır aradan bak nasıl buluşturmuş
yaradan düşünme az kaldı yol çıkmazındayız
kalbi sökülmüş deli gibi dolaşacağına
kalbinin sahibine sun ve sus sessizce
sev rahatsız olan olmasın sevginden
sorgulamayı bırak gerçeklere sarıl...