Her şeyleri kör nefsine harcadın
İnsanlığı hiçe saydın vicdansız.
Çocukların dünyasını kararttın
İnsanlığı hiçe saydın vicdansız.

Yaktın yıktın duman oldu gökyüzü
Yokuş ettin insanıma çok düzü
Rabbim söyler unutma ki son sözü
İnsanlığı hiçe saydın vicdansız.

Köpek oldun köpeklerden ileri
Deprenirsin bir ileri bir geri
Yolup attın bahçemdeki gülleri
İnsanlığı hiçe saydın vicdansız.

Yapmadığın zulüm kalmadı yeter
Bitmeyecek sanma bu hayat biter
Olacaksın umduğundan bin beter
İnsanlığı hiçe saydın vicdansız.

Değerin yok biteceksin, bitersin
Sen kendine bile zulüm edersin
Nice masumları sele itersin
İnsanlığı hiçe saydın vicdansız.

Atılacak bir mikropsun vücutta
Elbet işin yok rükûda, sücutta
Gençlerimi zehirledin bir hatta
İnsanlığı hiçe saydın vicdansız.

Defol desem defolmazsın yürürsün
Sürüne, sürüne bir gün ölürsün
Elbet türeviyle ceza görürsün
İnsanlığı hiçe saydın vicdansız.

CEYHUNİ bir gür ses seni boğacak
Cehennemin diplerine kovacak
Mevla bizden bu çileyi savacak
İnsanlığı hiçe saydın vicdansız.