Gözlerimdeki karanlığı alan kadın
Bir ömür içimde biriktirdiğim sevgiyi sen hak ettin
Ve onu benden ebediyen aldın
Su sensin ateş sensin şimdi
Çiçekleri sevmek sen
Yaşamayı sevmek sensin

Sana yazdığım şiirleri derlesem sırasıyla
Bir öykü olur hayat tadında
Bir dizesi bir ömür olan şiirler
Bilmem kaç kere ömürdür
Kaç kere mutluluktur
Kaç kere sevinç göz yaşıdır

Bundan otuz yıl öncesini düşlüyorum şimdi
Yirmili yaşlardayım
Keşkeler faydasız ama
Keşke o zamanlarda sen de olsaydın
Susuzluk çanaklarından
Sevgi içirseydin bana

"Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi"
Sevgileri yarınlara bırakmamalı
Seni gördüğüm ilk an işte ben öyle yaptım
İçimizdeki mahşer
Gözlerden dudaklara indiğinde
Her şeyim oldun

Kendini rüzgara bırakmış bir dalken
Ya da denizde yalpalayan bir yelkenken
Şimdi ılık esen meltemlere demir atmış
Üstünde "Hayat" yazan
Rengarenk boyanmış
Gökyüzü güzelliğinde bir saldayım

Yani demem o ki sevdiğim
Çekingen sessiz ve dinginken hayat
Nasılda alazlandı sevginle
Ve bir ömür biriktirdiğim sevgi
Bir ömür biriktirdiğin sevgiyle birleşince
Adı mutluluk oldu

Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN

23 Aralık 2015 Saat 23.20
Batıkent/Ankara