Sarı saçlı, al yanaklım, maralım.
Kakülü sırmalım, kaşı karalım.
Öksüz kalmış yüreğinden yaralım.
Gel gidelim, gurbet bize yar olmaz.

İyisi mi olur gurbet elinin.
Faydasımı olur gurbet gülünün.
Tatlısı mı olur elin dilinin.
Gel gidelim, gurbet bize yar olmaz.

Çekilmiyor kat kat oldu dert burda.
Ben tükendim, hal kalmadı sabırda.
Gidelim mi artık vatana yurda.
Gel gidelim, gurbet bize yar olmaz.

Hasret rüzgarları eser serinden.
Damla damla akar yaş gözlerinden.
Yüreğimi deler geçer derinden.
Gel gidelim, gurbet bize yar olmaz.

Gülsün artık gül yüzünde güllerin.
Deste deste güller dersin ellerin.
Ah yerine, sevgi saçsın dillerin.
Gel gidelim, gurbet bize yar olmaz.

Hasret kokar gurbet elde hep bağrım.
Hiç gitmiyor, çok derindedir ağrım.
Sevgiliye yürektendir son çağrım.
Gel gidelim, gurbet bize yar olmaz.

Böyle yazdı Ümit’inin kalemi.
Bitsin artık şu gurbetin elemi.
Gel güldürme halimize alemi.
Gel gidelim, gurbet bize yar olmaz.

Ankara -14.03.2008
Ümit Zeki SOYUDURU