Annem...
Vurgun,
Sus/kun,
Durgunum;
An/kara zemherisinde Annem…


Soldurdular yokluğunda,
Aynalara can/sız bakıyorum
_______________Annem

Soyutlamışken Şeytani tebessümlerden
Kendimi;
Öptüğün avuç içlerim sema da şimdi,
Verdiğin öğütleri unutmadım hiç
Kirletmedim dudaklarının dokunduğu hiç yeri
Hep Yusuf-i yüze gelirken yosma duygular
Öğrettiğin Üç ihlâs Bir Fatiha uçuşuyor
Şimdi Gecelerimde,

Yalnız değilim Annem;
Bir sen. Varsın…
Birde Hira’dan Yükselen ilahiyattayım şimdi
Ara sırada tümcelerimi sunarken şiir dilinden
Hafif bir ney sesi ile göğsüm doluyor

U/mutluyum Annem
Yarına Doğacak fecr-i vaktinden

Yanlış zamanda,
Yanlış yerde olmaktan şikâyet ederken
İçimde sakladığım çocuk benliğimle
Mühletimi dolduruyorum

Korkmuyorum Annem,
Ne ateşin vurduğu kor zamanlarımdan
Ne geçmişin küllenmiş yanlarından
Ne de yeryüzünün bekâretini bozmuş,
Maskeleşen yüzlerden

Afitab’ım,
âli-cenab aşkım
Enver-i yolum
Gülistan’da Züleyham
Canım, Ömrüm, İklim bakışlım
Nefesi nefesim
İyi ki varsın

Akıttığım gözyaşları, yarında umudun referansı
Mim çektiğim gözlerimden
Yanağıma akan damlalar
Gamzemde maviye ışıldıyor şimdi
Yârimde, yarenimde

Bir sen …Annem
Birde Rabbim…

Şimdi;
Sen kokuyor Sessizliğimde geceler,
Ve Ben
Seni çok özledim….



Kelimeler:
afitab:güneş
Enver:daha ışıklı
âli-cenab:şanı yüce

Hüseyin Akçam