Ben nelere alıştım, bu da incitmez koymaz
Bitmez güzelim bitmez, yüce dağın dumanı
Kalbi sağır olanlar, gönül sesini duymaz
Ayırmak gerekirmiş, bazen sapla samanı
Sakın arkana bakma, şimdi Veda Zamanı

Mazi aklına gelir, üzülürsün diyorsun
İğne ipliğe döner, süzülürsün diyorsun
Elde görür imrenir, büzülürsün diyorsun
Ne yapacak Musa’ya, firavun’un İmanı
Yeter canımı sıkma, şimdi Veda Zamanı

Kim kimi çiçekledi, kim kimi yazla sevdi
Kim kimi omuzladı, kimi kimi fazla sevdi
Kim kimi benimsedi, kim kimi hazla sevdi
Uğruna can sunana, sundun ofu amanı
Artık yoluma çıkma, şimdi Veda Zamanı

Evveli can gördüğüm, candan öte gördüğüm
Peygamber aşkı gibi, gönül bağım kördüğüm
Dizlerime yatırıp, saçın tek tek ördüğüm
Göreceğiz bebeğim, El mi, Bey mi yamanı
Kimin sevdası çakma, şimdi Veda Zamanı

İt gibi sadığınken, İp’imi çözen sendin
Karalayıp adımı, üstümü çizen sendin
Bildiğini okuyan, diliyle üzen sendin
Cennet olsa durulmaz, muhannet’in limanı
Kuru çölüme akma, şimdi Veda Zamanı