Gülüşünden cennet akar
Ben cehennemine bile razı iken
Bir gülüşüne yıkılır
Ne kadar da
Betondan duvar olsa yüreğim
Irmak olur
Menderes menderes
Kıvrılır gözlerimin ilişiğinde
Gülüşünden cennet akar
Ve ırmakları
Bir o zamanlar severim
Sırf güldün diye
Erir içim
Yanan parelerim
Sönüverir
Sonu gelir umutsuz gecelerin bir an
Aruzla yazılır bir türkü
Adımıza belki
Nakaratla bir şiir bestelenir
Gamzenin yeşerdiği yerde
Gülüşünden cennet akar
Bir tını gelir kulağıma
Bir nota
Bir fısıltı
Belki bir mısra
Ben ki görme özürlü
Kilometre öteden tanırım tebessümünü
Saçmaca bir tebessüm olur yüzümde
Salakça bir sima
Gülüşünden cennet akar sevdiğim
Üşüdüğümde sarılırım
Bu kış soğuk geçecekmiş
Meteoroloji öyle dedi geçenlerde
Sonbaharda yokken
Baya bir soğuk atlattım
Derdi tasayı da
Dağa taşa anlattım
Dağ da sen
Taş da gönlümde
Viran yerler onarıldı gözlerinle
Kerpiç evler ördüm
Yüreğime
Yüreğin üşümesin diye
Bir aşk üçgeni çizdim
Matematikten anlamaz halimle
Her köşesine seni koydum
Başka birsey gelmedi
Kıt kanaat geçinen
Fikrimin ücra yerlerinde
Gülüşünden cennet akar
Cennetin habercisi mi gülüşün
Huzur veriyor
İkisini düşünmek de
Mutlu ediyor
Arza çıkıyor gönlü divanım
Yüce divanda bile
Gülüşünden cennet akar
Gözlerinden umut
Gönlünden safiyet
Dudaklarından cennet ırmakları
Gülüşünden
Sağ yanındaki gamzenden
Cennet dünyaya inmiş de haberim yok
Gülüşünden cennet akıyor sevgilim
Tanrının emaneti
Tanrının hediyesi
Tanrının verdiği en güzel şey
Tanrıdan gelen değerlim
Gülüşün cennetten bir parça
Dünyaya inmiş tek parça belki
Mutluluğun resmi
Tek yatıştırıcı
Tek bir gülüşüne
Cennet daha ölmeden benim oluyor
Gülüşünden cennet akıyor kadınım .