ipeksi duvaklar gibi
gözbebeklerin
usulca,yumusacık
beni sarmalayıp içine alıyor
yokluğunda
yüreğimdeki sızıya
senden başkası derman olmuyor yar
gittiğinde
kuru dallar gibi yalnızım
nerdesin
sahilde dalgalar hırçın
dalgaların vurduğu sahiller yorgun
çıplak ayaklarım beyaz köpükler arasında
bedenim ıssız adalar gibi
bir sana sürgün
Kadıköy rıhtımında
sırtında küfesi yük taşıyan hamallar gibiyim
bende sana ait ne varsa
hep kendimde gezdirdim
sen bendeyken ben
kaderimi sana yazdırdım
sen
bahar ülkesinde
renk renk
benek benek
çiçekler arasında dolaşırken
yumuşak bulutlar
pamuklar gibi
denize inmişti
deli yar
gözümün feri
avucumun içi yar
gözlerinin ışığı parlak
ışık huzmesi gibi düşerken
kalbime
kristal şeker beyazlığında yanakların
kirazın kan kırmızı dudakların
kömür karası gözlerinde
kendimi sende saklıyorum
milyonların içinde bir sen
yürüdüğüm yollarda
yitirdiğimiz yıllarda gine sen
dokunduğun dallar
kokladığın güller
yürüdüğümüz yollar suskun
suskunluğunda sen yoksan gülüm
varsın ne zaman
gelirse gelsin ölüm

18/12/2015 KADIKÖY