GERİDE KALIR

Ana baba gidince sanma ki nükte biter
Dertlerini devreder dizi kalır geride
İş mirasa gelince kardeş kardeşi üter
Onca alın terinden sızı kalır geride

Sevgi Kerametini gizin içinde tutar
Bir gülücük uğruna koca cihanı satar
Ana ruhu her gece yavru yanında yatar
Sakın mezarda sanma gözü kalır geride

Tıkır tıkır işleyen ecel gelince tekler
Kara toprak benim de alır bağrına saklar
Devran böyle cananım canlar sırayı bekler
Ömür güneşi batar güzü kalır geride

Çıkmaz sokağa sapıp sakın ola çıldırma
Ivır zıvır toplayıp sepetini doldurma
Melek insan öldürmez, sen kendini öldürme
Son vedayı ederken kuzu kalır geride

Daha bülbül olmadan gül dalına konarsın
Dilde bin bir bahane toy bedeni sınarsın
Sen sevda kilidini Leyla da mı sanarsın
Aslı çekip gittiyse kızı kalır geride

Sadakası ödenmez nefesinde ömrümde
İkisinin düğmesi yüce hakkın emrinde
Bu fırfırlı düzende vefa kimin umrunda
Mor koyunu yüzerler yozu kalır geride

Sevda dile gelirse tükenir onca hışım
Keder yardan gelirse eğiktir ona başım
Muhabbetin erbabı tükenmez hiç gardaşım
Koca âşık ölürse sazı kalır geride

Yanıklar kervanına binebilmek ne de hoş
Dava gırtlak davası geri kalan küpü boş
El elde cep ceptedir ne kadar koşarsan koş
Garibanın terinin tuzu kalır geride

Kavuşma şarkısını çalarken kırık keman
Gözlere benizlere çöker ince bir duman
“Âşıklar ölmez” derdi Yunus Babam her zaman
“Hoş seda” bırakanın izi kalır geride

Defterin kabı kaldı yaprağı kırpa kırpa
Aşk kendini tanıttı gönül sarınca sarpa
Kırk beş sene deyince ancak kesildi yalpa
Çiftçi Baba yansa da közü kalır geride

AHMET ÇİFTÇİ