Acı çekmek imzasıydı saflık kitabının,
Dile gelenler hapsolmuştu düşkün yüreğe.
Ya ağlar dökerdik içimizi gecelere;
Ya da şiir yazdık tükenişe zehir gibi.

Farkettik çe eksiklerimizi yalnızlaştık,
Kendi içimizde tamamlamaya çalıştık
Bir yalanın içinde gerçeği bulamadık
Ne zormuş anladık bu çıkmazdan kurtulması.

Yiğit atlılar değil mi cesaretli kalpler,
Akılla ortak cezalar verirdi sorular
Cevaplarsa hangi çöplüklerde süründüler
Mantığa ters düşerek ebedi mahkum gibi.

Şaşkındık ödüllere ne günler görecektik
Neyse yetindik küçük düşmedik sakladık mı
Ödeme sırası gelene mendil mi açtık
Diz çöküşlerden haz alarak büyüklendik mi

Bize çareyi sunan gerekti kim olursa,
Yıllarca onsuzken dayanma gücü tükendi,
Gerçekçi rüyalar seveni haber verir di,
Hayra yormalı kurmalı aşkın binasını .


Nuran KARACA
19:16 15.12.2015