0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1306
Okunma
Bu şehir bir b’aşka uzak’ bana sen yokken
Uyuyamadığım geceler, sığamadığım gündüzlere uzadı…
Sen yokken,
değiştim ben.
Gözlerimden a’kan yaşlarla birlikte döküldü umutlarda
bir daha gelmemek üzere…
Güneş sırtını dönünce,
soğudu yüreğim.
Ateşten medet umdum
Nerden bilebilirdim ısınmaya çalıştığım ateşin beni yakacağını?
Nisan yağmurları söndürmez miydi harlanmışlıkları?
Yada eylüle mi uzardı söndürülmeyi beklemek?
Seni beklemek,
Hasret durağından vuslat otobüsüne binmekti belki de …
Sana gelen yolları tutmuştu gurur denen illet
5.0
100% (1)
