kaybettim
saflığımı
vicdanımı
hatta içimdeki insanı bile.
taş kesildi yüreğim,
ağlayan çocuklara dahi,
merhametsizim artık.
her gece ölen adamı,
yalnızlık korkutmuyor şimdi.
kaybettim
içimdeki çocuğu
gülen gözleri
hatta sevdamı bile!
hani erkek adam ağlamazdı ya,
işte adam olmaya çalışıyorum bu aralar.
ne gidene üzülüyor, nede gelene seviniyorum,
karanlığıma çöken kadın,
seni de düşünmüyor, umursamıyorum artık,
gaddarca gülüyorum sadece,
tükettiğin yaşlara inat diyerekten.
kaybettim
yarınlarımı
düşlerimi
umutlarımı
hatta yaktığın aşk ateşini bile.
nerde akşam, orda sabah ediyorum,
itilmiş serseri misali.
hani senden sonra yaşayamazdım?
bak işte sensizde yaşarmışım!
sensizde hayat varmış demek.
seni kaybettim diye
her şeyimi kaybetmedim ya?
kaybettim
mutluluğu
sevinçleri
içimdeki manayı
alttarafı kendimi sadece...