iz bırakmadıysam
neyime ne
lazım
sabah akşamım
alabora olmuş
esen yellere de tutunamadım
ki
bırakma beni
diyebileyim...

kahırlarımı bohçaladım
sırtımda
kini
kamburum sanma sakın
güzelliğine mest olmak
kalbimin muhtırası
zaman tıklasa da bu
saaten sonra
nasıl da dur
diyebileyim...

gönül taze sevdikçe
yaşlanmanın da yaşı yok
biliyorsun
tepetaklak olsa da
umut
yaşamak rafa kaldıramılıyor
huyum değil
göz ardı da edeyim
diyebileyim...

en çok üzüldüğüm
ne
düşünebiliryor musun
sıcak çayın demini beraber seyretmekte
nasip olmayacak
içine sıktığım limonu
da,
yudumlarken
yudumlarken de ne güzelmiş
diyebileyim...

elden ne gelir
eller kelepçeli olmasa da
sıcaklığını hissetmek belki
başka zamanlara kaldı
nerden bilebilirim
ki
nerden,
hayat bu dünya bu
yaşanıyor
dönüyor
hem bensiz hem sensiz
ama
yine de ne mutlu bana
nasılsa
hep
sevdim
seviyorum
diyebileceğim...

(Berlin,10.12.2015)

Talat Özgen