AYDIN VAR

Aydın var elinde kağıtla kalem;
Aydın var okutur okuyup yazar.
Aydın var hayrandır cümle bir alem
Aydın var hayalde çok bulur gezer.

Aydın var komşusu Denizli, Muğla,
Aydın var temel taş, duvarı tuğla,
Aydın var çağ atlar gaz ile yağla
Aydın var gözdeki çöpleri sezer.

Aydın var Atçalı Kel Mehmet Efe,
Aydın var hademli devlette kafa,
Aydın var kurnasız çeşmede sefa
Aydın var hayırlı işleri çizer.

Aydın var İstiklal Harbinde ateş,
Aydın var bir Yörük Ali’ye kardeş,
Aydın var zeytinle domates beleş
Aydın var zurnada bir peşref bezer.

Aydın var zeybeği vurdukça dizi,
Aydın var Ege’ye düşmüştür yüzü,
Aydın var sıcaktır mayıs, temmuzu
Aydın var içmeden sarhoştur sızar.

Aydın var İstanbul yoluna namzet,
Aydın var Medusa sacında rozet,
Aydın var Efes’te Artemis hayret
Aydın var define diyerek kazar.

Aydın var Umurlu sıpası nadir,
Aydın var tembeli oldukça fakir,
Aydın var görüyor halkını hakir
Aydın var Bozdağ’dan ovaya tozar.

Aydın var Menderes suyunda balık,
Aydın var yan gider idraki delik,
Aydın var fikriyle ucuz satılık
Aydın var zeytini bal ile süzer.

Aydın var şükretmez gözleri kara,
Aydın var edepsiz etmez on para,
Aydın var içtikçe benzer hıyara
Aydın var zor ile oyunu bozar.

Aydın var milletin sesi avazı,
Aydın var boşuna koşturan tazı,
Aydın var halkıyla devletten razı
Aydın var yalana – çalana kızar.

Aydın var bir Ressam Halil’e can der,
Aydın var diliyle bir millet eder,
Aydın var temelsiz baş üstü gider
Aydın var nankördür şer yolda azar.

Halil GÜLEL
Düsseldorf / 16.10.2014
(İnsan Var)