Geceler öyle karanlık
Öyle huzur dolu ki
Yalnız o güneş batıp
O karanlık çökünce yazabiliyorum
Son geceler öyle yazar oldum ki
O kalemi bırakmak için şafak bekler oldum artık
Güneş doğmadan
Şafak sökmeden bırakamaz oldum kalemi
Geceler boyu yazar
Sabahın nuruyla bakarım o yazdıklarıma
Geç farkederim neler yazdığımı.
Geceler öyle karanlık
Öyle huzur dolu ki
Yalnız o vakit yazar
Ve yalnız o vakit anlarım ne yazdığımı
Neden karanlık diye soracak olursanız
Çünkü karanlıktır artık benim tek huzurum
Karanlıkta yazmaksa artık tek kusurum
Ben de istemezdim karanlıklara gömülüp
Karanlıkta o kara satırları karalamayı
Gelişin hep aynıydı
Işığın gafleti bırakırdı yerini
Karanlığın huzuruna
Sonra sen belirirdin güneşin kızıllığında
Ardından çıkagelirdin mısralarımın huzuruna
Geleceğinden öyle emindim ki
Hep en güzel mısralarımı ayırırdım sana
Karalamaktan ibaretti şiirlerim senin yokluğunda
Boşa yazıp çizerdim hep aklımda
Yalnız sana yazar oldum son zamanlarda
Artık anlıyorum sıradan değil yazdıklarım
Çünkü mısralarımı sana
Seni de aklıma yazar oldum.
Geceler öyle karanlık
Öyle huzur dolu işte...Musa YALÇIN