Bindim sensizlik gemisine,
Ambarlarında hüzün ve acı,
Kamaralarında umutsuzluk,
Sessizce demir aldı limandan,
Kimse el sallamadı ardından,

Açıldı engin denizlere,
Anılar ve hayallerle birlikte.
Yoktun sen vardı kimsesizliğim,
Yarıyordu suları sitemle.

Esiyordu rüzgar yelkenlerine,
Yaşanmışlıkları dövercesine,
Tayfalar yoktu güvertede,
Bir ben, bir de hayalin vardı,
Her sabah seherde,

Gözlerin rehber,
Sözlerin pusulaydı,
Sesinin olmadığı bu gemide,
Rotam aşkının limanıydı.

Fırtına çıkarsa ne yapardım,
Azgın sularda, yaralı yürekle,
Gemiyi batırmamak için,
Nasıl dümen tutardım.

Ay doğdu gecelerde
Yakamozlar denizde,
Sevgin yüreğimde,
Kal dedim gittin neden? niye?

Gitmeseydin kalsaydın bu yürekte,
Yelken açsaydık sonsuz sefere,
Demir atsaydık sevgiye,
Beraber olsaydık ölene dek elele.

Bulutlar karardı fırtına çıktı,
Yelkenler dayanamadı bu haliyle,
Ne kadar mücadele ettiyse tüm gücüyle,
Alobora oldu bu gemi istemesede.
Kaptan terketmedi kaldı gemisinde,
Sevgi ve aşkının, ölümsüz hikayesiyle...


Hülya Akyıldız



]