Hasretine katlandığım yokluğum
Sessizlik sensizliğe vurgunum
İnan hayat ölesiye yorgunum
Avuttuğum düşler sökülürken
Sonsuza kadar aşık olurmusun bana



Ağlamak çözüm değil her gecenin ardından
Uykuyla arası yok ki gözlerimin
Acılara halay çekerken yüreğim
Kuru topraklar gibi dağılıyor kalbim
Kör karanlıklar eserken
Sonsuza kadar aşık kalabilirmisin bana


Hesapsızca verirken sana ellerimi
Hep acılar imtihan ediyor beni
Sen geceyi tut ben nöbetini
Yokluğun inkar etmekte seni
Sonsuza kadar sevecekmisin beni


Değişiyor rüzgar da yönü
Aşk ile sevmektir her güzelliği
Duygular yağacak şiirler ağlayacak gibi
Dudaklarımda hüzün avuçlarımda sevinç
Hasretinle eskiyen prangalar gibi
Sonsuza kadar tutacakmısın ellerimi



Ruhumun sislere sarılı derinlikleri
Gecelerimin depremi yüreğimin menzili
Ağlıyor sel oldu gözlerim
Belki gün gelir anlarsın beni
Sonsuza kadar sevebilirmisin beni


Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibi
Kendi okyanusumuzda sessiz sedasız boğulacağız
Sessizliği dinliyorum şimdi
Adını yazıyorum yıldızlarla gökyüzüne
Kahır dolusu rüzgar esiyor gönlümde
Beni yalnızlığa nikahladılar bu alemde
Sonsuza kadar aşık kalabilirmisin bana


İdam sehpası kuruluyor aşk otağında
Bağıramıyorum sağır akşamlarda
Sürüklüyor beni başka zamanlara
İsyan ediyorum yokluğuna
Sonsuza kadar varmısın yanımda olmaya
SERAP EVREN