DÜŞ

Düş dediysem
Düşüp te dizlerini kanat demedim ya

Düş işte
Sana dair bir düş

Ütopik bir düşte
Sen düşüyorsun yüreğime
Ve dizlerini kanatıyorsun

Tasavvuru bile mümkün olmayan
Zeytin bahçelerinde
Eğilip öperek dizlerini
Tek “seyirlik yolculuğa” çıkarıyorum yüreğimde
Son durak burası işte

Keşkelerle bezeli Tuba ağaçları
Açarken çiçekler
Çırıl çıplak sensizliğe giyinirim
Bir ölünün elbisesini

Ve göğsümde yazılı
İkimizde Cennet ehli
Sana karşı asla kusurlu değilim
Söyle bu kaçıncı öldüğümsün

Dudakların pas rengi
Söyle
Hangi sus’a kilitli
Hangi "hülyan" yıkıldı
Hangi zaman seni bu düşe attı

Kaldır yüzünden gecenin perdesini
Göreyim aşka ışıldayan gözlerini

Kuran ehliyiz biz
İnan cehennemden uzak
Verilen “fetvalar” hep aşk’adır
Unut dizindeki cehennem sıyrığını

Biat edip
Secdeye eğilmezsem gördüğüm düşte
Başlatırsın “lisan-ı harbi”

“Kurşuna diz” sevgi tümcelerini
Yeter ki dokunma senli düşlerime

“Kör döğüşünden” vazgeç
“Nasılsa yoksun”
“Umut dediğim” yarınki düşte
“Gölgelere teslim” etme

Bu düşten yolculuk başlamadan
Başka bir düşe düşme
N’olursun
Düşümde bari beni katletme

Efkan ÖTGÜN