Dostlar,
gülümsemek ve gülmek sağlıklıdır...
Dâima gülesiniz hayatta!


Önversite mezunuyum açıkca
‘‘Tam şâirim amma, takan yok‘‘ dedim!
Gözüm gökte, aklım biraz kaçıkça
’Sitede hoş şiir yazan yok’ dedim!

Biraz karaladım havadan sudan
Bir satırı kısa, biri uzundan
Boş lakırtı ettim oradan burdan
Kim çakacak; fazla bilen yok dedim!

Başharfleri küçük yazdım, yürüttü
Büyük harfler orta yerde sırıttı
Ünlemi de tersden vurdum, dağıttı
Nasıl olsa; tez farkeden yok dedim!

İkinci mısrada tıkandım başta
Birinci kıtayı, çevirdim... işte..
Üçüncü şiirde nazım yokuşta
Dördüncüyü pek okuyan yok dedim!

‘‘Serbeste‘‘ koyuldum, yazdım da yazdım
Tam orta yerinde iyice azdım
Okuyunca, kendim bile çok kızdım
‘‘Sakin ol, bu işte yerin yok‘‘ dedim!

Kuru sıkı attım, bilip yazmadım
Uygun olmayanı silip bozmadım
Kusurumu sıkça ben de sezmedim
Aman boşver; pek aldıran yok dedim!

Bol yağ yaktım beş paralık şiire
Çamur attım güzel yazan şâire
Yalaka yorumlar saldım habire
Nasıl olsa; çok anlayan yok dedim!

Haddi hesabı yok yorumlarımın;
Mirâsına yeter torunlarımın
Biri şiir olmaz yazdıklarımın
Zaten ölçü, kural bilen yok dedim!

Gönderdim şiiri, yoruma baktım
Yağlısına hop oturup hop kalktım
Kafayı birine iyice taktım
Neden, bu adamı vuran yok dedim!

Baktım ki pek güzel yazmış birisi
İçimde kabardı kıskançklık hissi
Olmaz dedim, benden daha iyisi
Bir yorum; ‘‘şiirde, anlam yok‘‘ dedim!

Adamı epeyce aldım takibe
Bir şiire yazdım;‘‘ bu şiir mi be!?‘‘
Gördüm, çatmamış bu çetin rakibe
Neticeye baktım; adam yok, dedim!

Ordan burdan aldım, çalıp derleme
Redifleri düzen tutmaz, sallama
Kafiyeler ayaküstü belleme
Ardını arayan, soran yok dedim!

Bu da ne; tutmayın beni ha aman
Gözüme ilişti, yazmış bir bayan!
Yorumu bastırdım kıyaktan hemen
Niyetimi, çok da çakan yok dedim!

Ertesi gün aruz, biçimsiz kaldı
Çevirdim dünkünü, hece tam oldu
Kafadan bol attım, sayfa son buldu
Sattım anasını; gören yok dedim!

Kafiye tuttu mu işler tamamdı
Hemen şıkır şıkır gelirdi ardı
Gerçi bu işin bir tersi de vardı
Nihâyet pes’ettim, havam yok dedim

Kederli’m; bu şiir, şâir destanın
Astarı iyi de, çürük fisdanın
Yeter artık; sabrı, taştı ustanın
Artık bundan sonra, sorun yok dedim!

Kederli/Almanya, 07.11.2005
KeDerliCe ‘‘Nomissiz Şiirler‘‘