MUM gibi yandım,Nar gibi,dağıldım.

Tıpkı nar gibiyim,tek kalıp,a sıkıştırılmış
Dışım tek parça,içim,se paramparça olmuş
Dağılmışım,yıkılmışım,un ufak olmuş bünyem
Toparlanmak güçtür, toparlamak imkansız,dır beni
Dünya derdiyle,MUM gibi yandım,Nar gibi,dağıldım.


Yıllarca muhabbet bağını,gönlüme adadım,
Meşegati bedeni yordu,ateşi ömrümü yaktı,
Sevgi ektim sevgi aradım gönül aldım,gönül aradım
Kimse bilmez derdimi,yaramı,nerde,nerede sakladım,
Dünya derdiyle,MUM gibi yandım,Nar gibi,dağıldım.


Kaybolmuş kul,da insanlık,yok,ki hiç merhamet
Yıkımlar zülümler zalimler artmış,mazlumlar bir’afet
Acep mahşer,mi geldi, ölüm vakti,mi bilinmez,
Sanki dünya,da kopmuş kıyamet bir bana,mı kıyamet,
Dünya derdiyle,MUM gibi yandım,Nar gibi,dağıldım.


Nerde yürekli insan,kulluk şuru nerde nerede kaldı.?
Nerde güzel düşünen,AŞK,a koşan yürekler nereye daldı.?
Herkes kendi çıkarının kulu,yalan dünyanın kölesi olmuş.!
Hani ALLAH,ın üstün kulları,nerde o kahramanlar,o üstün varlıklar
Kul resul şaştı bu işe ; inişli çıkışlı gidişe,yalan dünya bu İşte.

Dünya derdiyle,MUM gibi yandım,Nar gibi,dağıldım.
Dünya derdiyle,MUM gibi yandım,Nar gibi,dağıldım.

30 / 11 / 2015
Şiir:Resul Civcik
Resim:Diana Chatrer