Ne deyim ben sana divane gönül
Dallara vurgunsun, güle vurgunsun
Kandırmaz bilirim, ne Tolga ne Nil
Çöllere sürgünsün, yola sürgünsün

Sevdiğinle vuslat, olmuyor hani
Bitmiyor engelin, bitmiyor mani
Bir sarmaşık gibi, sarmıyor seni
Kollara kırgınsın, dala kırgınsın

Rüzgar ekip her gün,fırtına biçen
İnsan arasına, fesatlık saçan
En mesut gününde, arayı açan
Kullara dargınsın, el’e dargınsın

Ne yazık bu gönül, bak seni seçti
Sabr etti başına, büyük iş açtı
Hazanla, hüzünle, bir ömür geçti
Yıllara yorgunsun, hal’a yorgunsun

Sevdalar yakmadı, ve dağlamadı
Deli gönül şöyle, bir çağlamadı
Gözler yaşın döküp, hiç ağlamadı
Sellere durgunsun, yele durgunsun

Hala kendini sen, genç sanıyorsun
Öyle değilsin sen, aldanıyorsun
Sonunda her zaman, sen kanıyorsun
Allara sergensin, şala sergensin

Lüzumsuz söylüyor, sazım dinliyor
O seni, sen onu, sanki anlıyor
Mızrap dokundukça, içten inliyor
Tellere gerginsin, dile gerginsin

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

SERGEN: bazı eşyaların, nesnelerin satılmak için sergilendikleri, camekanlı yer, vitrin

NOT: Bu şiir 3 ayaklı bir şiirdir.
----1 NCİ AYAKLAR…..Dallara-Çöllere-Kollara-Kullara-Yıllara-Sellere-Allara-Tellere
----2 NCİ AYAKLAR…..Vurgunsun-Kırgınsın-Sürgünsün-Dargınsın-Yorgunsun-Durgunsun-Sergensin-Gerginsin
----3 NCÜ AYAKLAR….Güle-Yola-Dala-Ele-Hala-Yele-Şala-Dile