Eylül ayrılığa denk, kasımsa tükenişe;
Aşk yorgunu ayaklar, kalksa yürüyeceğim.
Rüzgâr sallarken dalı, dal geçerken inişe,
Hala canlı yaprağım, düşsem çürüyeceğim.
Aşk yorgunu ayaklar kalksa yürüyeceğim.

Zaten hayallerdeydin, ne gerçektin, ne de düş;
Diyorsan ki aşk bitti, sen artık düşümden düş.
Kimseye hoş gelmiyor aşkı böyle büyütüş,
Aşkın bilinmezine seni sürüyeceğim,
Aşk yorgunu ayaklar kalksa yürüyeceğim.

Sana varamadıkça, damla damla tükendim.
Ayrılık tesellisi oldum kendime kendim.
Sanma ki yüreğine batan kara dikendim.
Sevda yangınlarında yanıp eriyeceğim,
Aşk yorgunu ayaklar kalksa yürüyeceğim.

Hor görme Coşari’yi, aşkın esiri olmuş;
Hasretinden gönlünde açan gülleri solmuş;
Belli ki aşka varan yollarına kar dolmuş;
Varmak için vuslata karı kürüyeceğim,
Aşk yorgunu ayaklar kalksa yürüyeceğim.

İbrahim COŞAR