Giderim sevdiğim, inan yolundan,
Utanıp sözünden, yüzüm alından,
Tutmam ellerini, girmem kolundan,
Çıkmam hiç karşına, sen huzurlu ol...

Bir sözle eğersin başımı yere,
Yüreğimi, neden sokarsın dara?
Sanma ki kapanır bu derin yara,
Gözlerimi unut, mutlulukla dol...

Zor gelir, bilirim, unutabilmek,
Kolay olur mu canım, yürekten silmek?
Benim de boynumda bir yağlı ilmek,
Çâresiz uzanır önümde bu yol...

Bir değil, bin sitem; ölümden beter,
Fermân idam olsun, çektiğim yeter.
Dolayıp diline, acıya iter,
Keder kuyusuna çeken iki kol...

Bahar geldi sandım, heyhât güz’üme,
İnanma, ’elvedâ’ dersem sözüme,
Yağmur gibi akar, yaşlar özüme,
İstersen son defa, gel, yaşımı sil...

Gidiyorsan bakma, bakma yüzüme,
Dayanamam, gelme, erme izime.
İsterdim ömrümce yatsan dizime,
Yeter ki, yeter ki sevdiğimi bil...

Hâlenur Kor