Yaşamak yeşerirken ölümün içinden
Her gülüşün ardında bir acı var
Yeni düşler bir kişi eksikle kurulacak
Sesi kulaklarda
Yaşanılanlar hatıralarda
Yitip giderken zaman içinde
Çok özlesek de
O hep bir çocuk gibi
Bize bakıp gülümseyecek

Gitme kal desek kalır mıydı
Ve ürpererek düşünüyorum ki
"Allah’ın emri"
Ne çare öyleyse
Boynumuz kıldan ince...
Bugün bir süre yürüdüm yağmur altında
Helal sana İstanbul dedim
Sen de tutamadın göz yaşlarını
Islattın toprağını

O yumuşak mutsuz yağmur ki
Bereketse toprağa
Bununda var bir hikmeti
Onu yıkık bitik bir yas yağrmuru olarak
Düşünmek yanlış olur
Kim bilir
Belki de sırrına yeni vardığımız
İyiliklerinin bereketi
Aslında eminim öğrenmemizi hiç istemezdi sırrını

Meleklerin yazdığı
Alın yazısı
Rahmet olur bir gün
Ve hiç ummadığınız bir yerde çıkar karşınıza
Dünyayı her zaman ışık içinde göremeyiz
Ama şimdi nasıl da aydınlandı yüreğimiz
Muhtaçdık
Ders aldık
Dersler aldık

Şair bu şiirde ne demek istemiş
Boş verin
Biz yaşıyoruz daha
Bereketli topraklardan fışkırmak için
Bizimde ışığımız sönmeden
Bir rahmet okuyun gidenlere
Ve ne kadar avuntuya muhtaç olsak da
Mümkün mü bir hayat çizgisini değiştirmek
Rahmet okuyun içinizi ısıtan sevgiye

Mehmet Fikret ÜNALAN