zamanı çoktan geçmiş paslı bir sancıyla açtı gözlerini aşk
sarıydı solgundu
sıkı sıkıya kapatmıştı yalnızlığından örülü hırkasının önünü

doymamış tutkularını
kendi yaptığı oyma bir bastonla taşıyordu

ağır aksak atıyordu adımlarını
aklı çocuk yüreği delikanlıydı

elindeki binbir renkli çiçekleri serpiştirdi gelişigüzel
gönlünün kuytu bahçelerinden topladığı
halsiz ve yorgundu

son bir vals için güçlükle yerinden doğruldu
havada irili ufaklı kelebekler uçuşuyordu
eksiği tam karşısında durmuş gülümsüyordu
dayanamadı

sıkıca tutup çekti içine diğer yarısını
savurdu rüzgarda umarsız alev alev saçlarını
açtı arsızdı
ansızın bastıran keskin ağrılara bile aldırmadı

sabahı edemeden tüyleri ürperdi birden yüreğinin
şimşek çakınca anladı kırılıp parçalandığını
aynada kendi görüntüsüne dönüp baktı

kahroldu
herbir yanına binlerce acı saplanmış kanıyordu

yüzüne yapışan çapkın bir gülüşle "ben aşkım" diye fısıldadı
boş bir çuval gibi kendini usulca yere bıraktı
can çekişiyordu
"O" aşktı

Sezer Ergör Cülcüloğlu