Bülbülün dili sussun ağıtlar yetim kalsın, 
Muhabbeti,gönlümü dökeceksen dök artık.
isterse mechûllere ister ummana salsın, 
Yüreğimi yerinden sökeceksen sök artık. 

Boğazımı tıkasın varsın sesimi kessin 
Alıp götürsün beni başımda duman essin,
Ciğerime çektiğim sen aldığım nefessin, 
Bir solukta içine çekeceksen çek artık.

Kolay söner zannettim sönmeyen korlarımı,
Gölgelerin altında saklanan sırlarımı, 
Mezarlık taşı gibi ördüğüm surlarımı,
Muhabbetin köşküne yıkacaksan yık artık. 

Aşkınla sırılsıklam per perişan koyup da,
Duymamazlıktan gelme feryadımı duyup da,
Gonca gülün üstünden dikenleri soyup da, 
Dallarını kırmadan bükeceksen bük artık. 

Hazanı baharından dikeni gülden ayır,
Ferhat’ı dağlarından Mecnun’u çölden ayır,
Hasreti yüreğimden ateşi külden ayır,
Adam gibi yürekten yakacaksan yak artık. 


Görenler hayret etsin akıl bile ermesin, 
Vuracaksan neşteri vurda uzun sürmesin,
Sağ gözümü kapattım bak sol gözüm görmesin, 
Kabrime mezar taşı dikeceksen dik artık.


HARUN YILDIRIM