Tövbesiz, yeminsiz, gözükapalı...
(60.ncı yaş şiirim)

Sevdâ, bir deryâ imiş, aşkın suyundan gelen,
Sakınma, hiç gerek yok, dalmalısın arkadaş!
İllâ kapılacaktır, sevgi ilaçtır, diyen,
Çekinme -iç- eşi yok, bilmelisin arkadaş!

Gelip çattı mı başa, kurtuluş yok, bil bunu!
Tuttuğun yerde yapış; sakın, bırakma onu,
Bulacaksan, Kaf’a git, hüsrân olsa da sonu,
Bayattır yoksa; hayat, tatmalısın arkadaş!

Bilirim; gel bana sor, ister seven birine;
Ayrılık cehennemdir, korlar yağar kalbine,
Hasretlikse çöl olur, gerek yok söylemene;
Kaçarsan zarardasın, yanmalısın arkadaş!

Nasıl hayran oluruz Leylâ ile Mecnun’a...
Binbir adak adarız sevgilinin uğruna...
Koca dünyayı alıp, basarsın ya bağrına;
Öyle ise kaderde, kanmalısın arkadaş!

Sevmek en kutlu, eşsiz ibâdet bilir misin?
Hak adına seversen, korkma, unut gersin’!
Her seven birdir derler, fakat sen başka birsin;
Yüce Mevlâ’ya bizzat sormalısın arkadaş!

Saf tohumu gelmekte dilediğin cennetten.
Melekler söz’ediyor yâr kıymeti bilenden.
Cin, şeytan uzak durur sevenden, sevilenden;
Huzr’un için bu donu, giymelisin arkadaş!

Sevmeden göçer isen, yaşadın sayma, bence.
Kul sevmeli ömrünce, gücünce, kısmetince.
Akan sular dururmuş; sevgi, sevdâ denince,
Kutsal bilip, okuyup, yazmalısın arkadaş!

Eğer dersen ki;‘’yokum, bu iş bana zahmetli..!’’
Gülerim; eskiden de, babam dermiş, rahmetli...
İyi ki caymış, yoksa; olmazdım ben, Kederli;
Bak, neler yaşatırmış, görmelisin arkadaş!

Yaradan, ‘’sev’’ diyerek, emretmiş tüm âleme;
Tuzu biberi, demiş, hicrân ile eleme.
Gerçi, hiç inanmam da; ‘’sevdâ da neymiş’’ deme,
Hattâ; yoluna bile, ölmelisin arkadaş!
.......
Öpüp-öpüp başına, sarmalısın arkadaş!
Hâk için deste-deste dermelisin arkadaş!
Cömertçe kucak-kucak vermelisin arkadaş!
Sevinelim arkadaş! Sevmeliyiz arkadaş!

Kederli/Almanya, 31.12.2013/25.11.2015