2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1303
Okunma
bazen duvarlar üstüne yürür insanların
her çalan telefon umuddur ama nafile
beklersin ,beklersin
ama ne senin beklediğinin farkındadır
nede beklentilerinin
çaresizsindir
ve birden bir dost ararsın
göğsünde ağlayabileceğin
şöyle bir düşünürsün
ben nezaman bunalsam bir dost ararım kendime
ne zaman ağlıycak olsam kedeerlensem
çözüm bulamazsam
ve arkadaşımada ulaşamazsam
tek dostum yine acılarım olur yine onlar dinler derdimi
yine onlar ağlar benimle
onlarla yas tutarım
ve anlarım ki ben daima yaslıyım
unutmak zordur sevenler için
kabullenmekse
İMKANSIZ
ne bileyim ben böleyim
Şiirin sahibi
Cevap Yaz